Pandemia. Dzień 618.

 Rano rozwożenie do szkoły i przedszkola, a potem mama do Propera na spotkanie z koleżanką.

Po południu zgarnianie ekipy do domu, obiad i gitara Janka.

Pandemia. Dzień 617.

 Pierwszy dzień adwentu w przedszkolu i szkole. Czyli spirala adwentowa u Jerzyka i Julka, bo czwarte klasy już "za stare" na takie atrakcje.

Dla Jerzyka było to ogromne przeżycie. Pierwszy raz brał udział w spirali adwentowej w przedszkolu (rok temu z powodu lockdownu robiliśmy spiralę w domu). Dziś nie szedł z szatni do sali jego grupy, tylko na górę. Dopiero, gdy zebrały się wszystkie dzieci, poszły razem z ciociami do sali grupy Jerzyka. 

A tam była piękna spirala z gałązek, zasłonięte okna i świeczki w jabłuszkach dla każdego. Dzieci zapalały świeczkę i szły wzdłuż spirali. Ustawiały świeczkę w wybranym miejscu. Wszystko przy śpiewie piosenek adwentowych.

Potem takie jabłuszko i świeczkę zabiera się do domu.

Jabłuszko do zjedzenia. A świeczka będzie na naszym świątecznym stole.

A poza tym oczywiście angielski i ścianka - jak to w poniedziałki. 

A gdy starsi bracia byli na ściance, Jerzyk z mamą robił naleśniki.

Powstały też listy do Świętego Mikołaja. I zostały wysłane - złożone pod wycieraczką.

Pandemia. Dzień 616.

 Niedziela. Leniwa. I pięknie. Tak też czasem trzeba. Albo nawet częściej niż czasem.

Pół dnia w piżamach.

I Janek zrobił sobie kaiserschmarren na śniadanie.

Pograliśmy w Monopoly. Nawet Jerzyk grał (z mamą w drużynie).

No i zapaliliśmy pierwszą świecę adwentową.

I mama była w teatrze Banialuka na spektaklu "Proces".

Rewelacja. Niesamowita realizacja. 

Niezwykła scenografia: pokoje pełne półek wypchanych książkami, aktami, pismami, ubraniami. Wśród nich miota się, usiłując znaleźć wyjście z sytuacji, Józef K. w różowych spodniach. Absurd goni absurd. A nad wszystkim czuwa trochę jak Mały Brat ogromny różowy krasnal.

Wspaniała gra aktorska. Cudownie przygotowany spektakl.

Akuku

Od dawna chciałam tam zabrać Jerzyka, ale ciągle coś... 

Wejściówkę do Akuku wylicytowaliśmy w aukcji dla ciężko chorego Kajtusia z Jaworza.

Historię Kajtusia, a przede wszystkim możliwość wsparcia zbiórki macie na stronie fundacji SiePomaga. Wierzę, że nie pozostaniecie obojętni i wspomożecie naszego sąsiada chociaż złotówką.

A tymczasem Jerzyk w końcu dotarł do Akuku.

Byliśmy o dobrej porze, bo o 15, kiedy w większości domów jest obiad. W sali oprócz Jerzyka było jedno dziecko. Było więc cicho i spokojnie. Wszystkie zabawki były do dyspozycji.

Sala zachwyca.

Jest cudnie urządzona, przemyślana w każdym calu. Jest jasna i czysta. I ciepła. Nie marznie siedzący rodzic ani bawiące się na podłodze dziecko. Jerzyk był w bawełnianych, cieniutkich spodenkach i koszulce z krótkim rękawkiem. I było mu idealnie.

W przedsionku znajdziecie półeczkę na buty. Następnie, za kolejnymi drzwiami są szafy na ubrania - świetny pomysł, bo nie ma bałaganu. Nie ma stosu kurtek i czapek. Jest estetycznie.

No i w końcu sala zabaw połączona z niewielką, przytulną częścią kawiarnianą. W kawiarni monitor, na którym widać, co dzieje się w sali. Wszystko też słychać, bo kawiarnię od części zabaw oddziela niskie przepierzenie.

Wszystko jest drewniane. Są brzozy, hamak, namiot, stoliki do rysowania i układania, stolik do budowania torów lub autostrady, samochodziki i pociągi, półeczki z książkami, zabawkami, instrumentami, staw do łowienia rybek, sensoryczne kafle do chodzenia i badania ich stopami i rączkami.... 

Pojazdy.

I domek, do którego trzeba wejść po schodkach, a wyjść można, zjeżdżając ze zjeżdżalni. I jest w nim wszystko. Można kroić, miksować, zaparzyć kawę, ugotować, co się chce, prasować, powiesić pranie, a na końcu pozamiatać i umyć podłogi.

No i kawiarnia. Duży wybór kawy. A kawa smaczna. I jest mleko roślinne! 

Zdrowe słodycze i przekąski. Niewielki wybór ciast. Skosztowaliśmy sernika pieczonego bez cukru, na stewi. Tak pyszny, że wzięliśmy chłopakom na wynos.

I jeszcze przestronna, ładna, czysta toaleta. Z przewijakiem, pieluszkami, stołeczkami dla maluchów.

Niełatwo było nam opuścić to miejsce. Z czasem, około 17, zaczęło przybywać klientów. Nie było jeszcze ciasno, ale dzieci coraz więcej.

Wychodząc, Jerzyk wciąż pytał, kiedy znowu pojedziemy do Akuku?

Wymyśliliśmy, że może Święty Mikołaj przyniesie mu w prezencie bilet do Akuku. Tylko trzeba napisać list.

Jeszcze w kurteczce Jerzyk poprosił starszych braci, by napisali w jego imieniu list do Świętego. Właśnie z prośbą o bilet. Julek od razu zabrał się do pracy. Pierwszy list do Mikołaja w tym sezonie gotowy.