Pandemia. Dzień 389. Wielkanoc.

 Wielkanoc.

Aż dziw, że chłopcy wczoraj zasnęli. Nie mogli się doczekać Zajączka!

Zasnęli, wstali całkiem wyspani. 

Przygotowaliśmy śniadanie. Poszło nam sprawnie dzięki restauracjom Dwór Świętoszówka i Jarmużno, w których zamówiliśmy większość potraw na świąteczny stół. 

Nasze były jajeczka faszerowane, pieczywo na zakwasie, żurek, mazurek, babka, sernik na zimno. Jeszcze mieliśmy sernik pieczony od sąsiadki oraz ciasta z Jarmużna.

Dekoracje stołu to oprócz świeżych ciętych kwiatów kompozycje z kwiaciarni Storczyk w Jaworzu oraz wieniec ze Studia Florystycznego Stokrotka w Bytomiu.

No i było pięknie.

A najpiękniejsze jest to, że mogliśmy być wszyscy razem. Babcie zaszczepione, rodzice ozdrowieńcy. Mamy nadzieję, że przetrwamy pandemię i już za chwileczkę, już za momencik będzie normalnie.

Póki co mogliśmy trochę poudawać, że żadnego lockdownu nie ma.

Po śniadaniu chłopcy zabrali się za szukanie prezentów. W końcu!

Tym razem prezenty były poukrywane w domu. Pogoda sprawiła, że Zajączek nie mógł ich schować w ogrodzie.

Potem spacer. Tym razem mama wsiadła na hulajnogę.

Po obiedzie - wielkie dzięki dla Dworu Świętoszówka i Jarmużna! - relaks. 

A Jerzyka zaskoczył i zachwycił mamusiny żurek podany w chlebie.

W końcu można było zjeść czekoladowego zająca.

I znowu był czas na wysłuchanie opowieści wielkanocnej przesłanej nam przez cudowne przedszkolne ciocie, które dbają o edukację waldorfską nawet podczas wolnych dni.

Wieczorem, gdy Jerzyk już zasnął, odbyły się rodzinne rozgrywki w "Trivial Pursuit Harry Potter". Na szczęście drużynowe, bo rodzice i babcie nie miałyby szans. Janek i Julek zadziwili nas swoją pamięcią i znajomością szczegółów książek.