Wszyscy do placówek. Uff...
Jerzyk na zupkę, bo dziś ukochana pomidorowa, ale od razu po zupce "siup! Do mamusi!".
Mama na hiszpański.
Babcia Ala dalej w szpitalu i wciąż nie znamy decyzji lekarzy. Ale ma się całkiem nieźle jak na to, co przeszła.
Po szkole do biblioteki (Książnica Beskidzka) - znowu. Chłopcy wpadli w szał czytania mangi (Julek), serii "Wojownicy" (Janek) i "Serii niefortunnych zdarzeń" (obaj).
A w domu zabawa, czytanie, podwieczorko-obiad, kolacja, kąpanie i spanie.
Wielki Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Gdyby nie sprzęt zakupiony przez WOŚP, przy pomocy którego lekarze uratowali życie Janka po narodzinach, nie wiem, gdzie i kim byśmy teraz byli. Nigdy nie przestaniemy być wdzięczni.
I gramy z Orkiestrą. Do końca świata i o jeden dzień dłużej!
Janek grał już przed śniadaniem. Własne kompozycje (i nie tylko).
Mama została zaproszona do udziału w sesji.
Dość niecodziennej. Ale lubi wyzwania.
I napisała potem tak:
"Rok temu nawet bym nie pomyślała o takiej sesji. No dobra, pomyślałabym, ale zaraz odrzuciłabym tę myśl.
Po pierwsze za gruba. Po drugie za stara. Po trzecie sesja za odważna. I w ogóle no jakto?
Ale dojrzałam. Nie tylko do sesji buduarowej. Dojrzałam tak w ogóle. Dorosłam. Czas najwyższy, jak się ma 37 lat.
Jestem tu i teraz zadowolona z siebie. Coraz lepiej mi ze sobą. I nawet siebie lubię. A najważniejsze, że kompletnie mnie nie obchodzi, czy się komuś podobam, czy nie.
To był proces.
Urodziłam troje dzieci (nie bez przygód, ale to nie o tym tekst; tylko proszę - wspierajcie WOŚP!).
Trzech synów.
Zaczęłam chodzić wyłącznie w spódnicach i sukienkach - żeby trochę zrównoważyć ten męski pierwiastek w domu. No i fajnie się czuć kobieco na co dzień. Zwłaszcza, że nie pracuję zawodowo. Nie wystroję się więc do pracy, a nie chciałam gnić w domu w dresie.
Gdy najmłodszy miał rok (a pozostali 5 i 7 lat), mąż miał operację kolana. Nie miałam czasu na nic, siły jeszcze mniej. I przestałam farbować włosy. W końcu od niedawna mam już swoje naturalne. Siwe. Pieprz i sól - jak mawia pewna Dobra Dusza. I uwielbiam te moje siwe włosy!
Zawsze coś ćwiczyłam (do samego porodu jogę), ale zawsze też miałam problemy z prawidłowym odżywianiem. Niby zdrowo, ale zawsze albo za dużo. Albo za mało. Po trzeciej ciąży pomogła mi dietetyczka. Schudłam i udało mi się utrzymać osiągniętą wagę.
Ale po 3 latach zachciało mi się więcej. Wróciłam do dietetyczki.
Ćwiczę każdego dnia. Praktykuję też jogę.
Trzymam dietę (jem, co lubię, ale tyle, ile trzeba).
I wyglądam jak chcę. Bikini nie założę (po trzech ciążach i zbędnych kilogramach skóra na brzuchu nie wygląda rewelacyjnie), ale wcale nie chcę.
I lubię moje zmarszczki.
I realizuję marzenia. Uczę się hiszpańskiego. Piekę chleb na zakwasie i gotuję domowe obiady. I co rano pakuję do śniadaniówki coś ekstra, ale coś domowego. Czasem nawet uda mi się przeczytać książkę.
I cieszę się, że mogę to wszystko, co powyżej. Doceniam to.
Kiedyś usłyszałam, że wyglądam jak “stara Indianka” i to nie miało być miłe.
Ale tak. Pewnie tak wyglądam. I dobrze mi z tym.
A mądrość starej Indianki jest marzeniem.
Dorosłam. Dojrzałam.
Do takiej sesji też."
Wrzucam tu kilka zdjęć:
Zdjęcia znajdziecie na stronie Patka Martyniak Fotografia naturalna.
A na sesji było fantastycznie. Czasem nawet śmiesznie. Patrycja jest cudowną osobą i zapewniła wspaniałą atmosferę. I okazało się, że pozowanie to niezła gimnastyka - przydała się praktyka jogi.
Chłopcy w domu. Jerzyk też, a niech ma długi weekend!
Wieczorem goście: Magda i Josip u nas na kolacji i kontrolnej degustacji wódki weselnej.
Komisyjnie orzekliśmy:
Jest w porządku - goście weselni w lipcu się nie zatrują.
Kolejny dzień z kolegami szkolnymi. Tym razem Julka odwiedził Marcel. Przyjechał się pobawić. Były LEGO i gofry. Idealne przedpołudnie dla Julka.
A po obiedzie pojechaliśmy do Brennej. U babci byli ciocia Żaneta, wujek Krzysiek, Magda i Josip.
Wtorek, ale zupełnie niezwykły, bo Janek zaprosił kolegów z klasy: Karola, Kubę i Nestora.
Jerzyk w przedszkolu, w szkole ferie, więc starszaki korzystają.
Goście byli od rana do popołudnia, bo na 17:00 Janek jechał na gitarę.
Bawili się LEGO, grali w Dixit i Obłędnego rycerza, jedli chałkę, zielone naleśniki i było naprawdę przemiło.
Dzień w domu.
Nie dla wszystkich, bo Julek pojechał na sekcję ścianki wspinaczkowej do dawnego Totemu, czyli do Climb Sky. Mniej tam pewnie ścianek, ale też mniej sekcji i mniej ludzi. Jest komfort, cisza i spokój. Julka już nie męczy hałas jak w hali fabrycznej i tłum ludzi. Fajna pani prowadzi zajęcia. Jest zadowolony. A skoro on zadowolony, to my też.
Bardzo intensywny wycieczkowy dzień.
Zaczęliśmy od wyprawy do Goczałkowic-Zdroju. Z zamiarem spaceru i jakieś kawki, czekolady na gorąco, ciacha. Ale niestety.
Zaparkowaliśmy w centrum, przy ulicy, bez problemu.
Spacer się udał. Chociaż trochę nas przewiało.
Goczałkowice nas niestety troszkę rozczarowały.
Niby ładnie. Zadbane wszystko. I czysto.
Ale park niewielki. Jest plac zabaw i siłownia!
I dookoła pusto. Cicho i głucho. Kawiarnie pozamykane.
