Szarlotka sypana.

    Nie było u nas dzisiaj żadnej Anny. Ale na podwieczorek u chłopców w przedszkolu nie było dziś ani ciasta ani innego budyniu*, więc trzeba było nadrobić.
    Jeszcze rano, gdy się żegnaliśmy przed salą, Janek zaproponował ciasto z jabłkami. Gdy wrócili z przedszkola, upiekliśmy szarlotkę sypaną według przepisu z bloga Moje wypieki.
    Dlaczego dopiero dziś odkryłam to ciasto? Jest niesamowite. Pyszne i genialne w swej prostocie. Upieką je dzieci. Najtrudniejsze jest przygotowanie jabłek i potarcie masła. Z resztą poradzi sobie przedszkolak.

Przepis cytuję za Dorotą, uwagi są moje:

SZARLOTKA SYPANA

1 szklanka mąki pszennej (u nas - razowa)
1 szklanka drobnego cukru do wypieków - lub mniej, w zależności od słodkości jabłek (u nas ok. 200 ml domowego cukru waniliowego)
1 szklanka kaszy manny
1,5 czubatej łyżeczki proszku do pieczenia
1,5 kg jabłek, najlepiej kwaśnych (u nas raczej słodkie)
odrobina cynamonu, jeśli lubicie
170 g masła - zimnego, najlepiej prosto z zamrażarki

Mąkę, cukier, kaszę i proszek przesiać i wymieszać. Podzielić na 3 równe części. Jabłka obrać, wydrążyć gniazda nasienne, zetrzeć na tarce o dużych oczkach. Tortownicę o średnicy 23 wyłożyć papierem do pieczenia (sam spód). Boki wysmarować masłem. Na dno formy wysypać jedną część suchych składników, na nie rozłożyć połowę jabłek (każdą warstwę jabłek można oprószyć delikatnie cynamonem, jeśli lubicie). Następnie wysypać drugą część suchych składników, rozłożyć równomiernie resztę jabłek. Na wierzch wysypać ostatnią porcję suchych składników. Masło zetrzeć na tarce o dużych oczkach i równomiernie rozłożyć na wierzchu ciasta. Piec w temperaturze 180ºC przez około 60 minut. Masło podczas pieczenia roztapia się i razem z sokiem z jabłek zespala wszystkie warstwy. 

Warto podczas pieczenia spód zabezpieczyć większą formą (np. położoną poziom niżej w piekarniku), ponieważ często nadmiar soku i tłuszczu wydostaje się z tortownicy (u mnie około 3 łyżek). 

 Szarlotka bardzo dobrze się kroi nożem z piłką, nawet na ciepło. Ma lekko chrupiący wierzch, który kolejnego dnia mięknie.

Ale wątpię, ze zostanie do kolejnego dnia. Moi chłopcy w trójeczkę wsunęli pół tortownicy.



*Dla zatroskanych: podwieczorek był, został zjedzony, ale nie był "ciastowy". Dwa ciasta jednego dnia uważam za przesadę.